“ƏSL ŞAİRDƏ GƏRƏK BİR AZ DƏLİLİK OLSUN”

Son vaxtlar gənclərin ədəbiyyata marağı artmaqdadır. Gənclik sadəcə ədəbiyyat oxumaqla deyil, eyni zamanda ədəbiyyat yaratmaqla da məşğul olur. Burada da fərqli zövqləri, fərqli baxışları sezmək mümkündür. Amma əsas bu deyil. Əsas olan yeni ədəbiyyatın yaranması və ölkədə baş verənlərin gənclərin dilindən poetik tərzdə təsvir olunmasıdır. Bu baxımdan yenicə ədəbiyyatla məşğul olmağa başlayan, onlarla şeirin, bir-neçə hekayənin müəllifi olan Əhməd Şahidovla söhbətləşmək qərarına gəldik. İlk sualımız belə oldu:

Mən əsasən şeirlər yazıram. Onlarla şeirim var.

Mən özümü şair hesab etmirəm. Sadəcə təbim gələndə şeir yazıram. Vəssəlam. Şair deyiləm.

Xeyr. Nə qorxuram, nə də ki, utanıram. Sadəcə düşünürəm ki, şairlər qeyri-adi insanlardır, hətta mən deyərdim ki, əsl şairdə gərək bir anormallıq olsun. Adi insanlar kimi düşünməsin, adi insanlar kimi gəzməsin, baxmasın. Şairlər məndən inciməsin, amma əsl şairdə gərək bir az dəlilik olsun. Onda əsl şeir, əsl sənət yaranar, məncə. Mən isə normal insanam. (Gülür)

Şeirlərimi əsasən fikirlər, düşüncələr içində boğulanda yazıram. Tez-tez düşünürəm. Düşüncələrimin əksəriyyəti isə anam, vətənim və Allah barəsindədir. Odur ki, şeirlərimdə əsas xətt məhz bu üç müqəddəs varlıqdan keçir.

Düzdür. Məhəbbət barədə də yazıram. Mən deyərdim, bu barədə şeirlərim daha çoxdur. Amma mən nədənsə sevgidə vüsalı, hicranı, həsrəti, ayrılığı daha yaxşı təsvir edə bilirəm. Odur ki, xoşbəxt sevgi haqqında şeirim heç yoxdur.

Ola bilər. Amma bu haqda danışmayaq. Çox xahiş edirəm.

(Bir qədər düşünür) Ən çox sevdiyim şeirim “Sənsən” adlanır:

Bu şeiri heç vaxt əldə edə bilmədiyim, amma xəyallarımdan bir an belə çıxmayan bir gözələ həsr etmişəm. Bilmirəm o kimdir, amma bilirəm ki, yaşayır və məni yaşamağa, yaratmağa sövq edir.

Bir-iki hekayə yazmışam. Amma qısa hekayələrdir. Hazırda isə roman yazıram. Bu roman böyük hay-küyə səbəb olmalıdır.

Artıq bir aydır ki, romanı yazmağa başlamışam. Amma adını hələ qoymamışam, axırda bir ad fikirləşəcəm. Özüm üçün də maraqlıdır. Hər gün yeni hadisələr baş verir romanda. Bugün oturub yazıram, amma sabah nələr yazacağımı dəqiq bilmirəm. Hər günün ssenarisini öz gününə saxlayıram. Ona görə də özüm üçün də maraqlı gəlir. Bu marağı, həyəcanı daha çox yaşamaq üçün bir az asta-asta yazıram. Amma güman edirəm ki, 3-4 aya bitirərəm. Oxucularımı intizarda çox saxlamaram. Roman bir cavan oğlanın başına gələnlərdən bəhs edir. Kənddə böyüyüb başa çatmış bu cavan oğlan daha sonra Bakıya gəlir, burada özünə iş və ev tapır, siyasətə qoşulur, yeni-yeni simalarla tanış olur, ölkə siyasətinin içinə qədər daxil olur, eybəcərlikləri, xəyanətləri, ikiüzlülükləri öz gözləri ilə görür. Bu qədər… qalanını hələ özüm də bilmirəm.

Yox. Mən digər müəlliflər kimi qəhrəmanlarımı ya tam, ya da qismən gizlətməyəcəm. Qəhrəmanımdan başqa bütün personajlar real həyatda yaşayan, siyasətlə məşğul olan insanlardır. Odur ki, onların hamısını bildiyim kimi canlandıracam. Hansı siyasətçini necə görürəmsə, elə də canlandıracam.

— Bəs qorxmursuz ki, roman çıxandan sonra bəzi siyasi dairələrdən sizə qarşı ittihamlar səsləndirilsin? Özünün mənfi obraz kimi canlandırıldığını görən şəxslər sizı qınaya bilərlər.

Hər şey ola bilər. Amma mən real həyatı yazmıram ki. Mən sadəcə roman yazıram, burada hər şey mənim fantaziyamdır. Ola bilər ki, kiminləsə bağlı təsəvvürlərim tam yalnış olsun. Məncə, heç bir siyasətçi roman müəllifini məhkəməyə verəcək qədər cılız düşüncə sahibi olmasın. Amma hər şey ola bilər. Görək də. Yaxşı olar, inşallah.

Vallah, heç kimi oxumuram. Ümumiyyətlə, özüm nəsə yaratmağı xoşlayıram. Kimisə oxuyub, sonradan təqlid etməklə aram yoxdur. Mən real həyatı, gördüyüm, şahidi olduğum və qavradığım həyatı yazıram. Mənim tarixi fantastikayla, uydurma əsərlərlə aram yoxdur.

Salam Sarvanı, Aqşin Yeniseyi, Ramiz Rövşəni və Zəlimxan Yaqubu çox bəyənirəm.

Şeirlər kitabımı bir-neçə aya təqdim edəcəm. Amma oxucularım mənim şəxsi saytımdan (shahidov.com/ru) şeirlərimi oxuya bilərlər. Romanımı isə yayda dərc etdirəcəm. Sağlıq olsun.

Təşəkkürlər!